فرانشیز بیمه اشخاص

بیمههای اشخاص شامل بیمه عمر، بیمه حوادث و بیمه درمان هستند:

بیمه عمر
فرانشیز در بیمههای عمر نه متعارف است و نه دلیلی برای اعمال فرانشیز وجود دارد. بیمهگذاران در این نوع از بیمه عموما به سرمایهگذاری بلند مدت علاقهمند هستند، بنابراین کسر مبلغی از آن بابت فِرانشیز توجیه عقلانی و اقتصادی ندارد. در ضمن در بیمه عمر اصولا استفاده از کلمه “خسارت” برای مبلغ بیمه نادرست است به عبارت دیگر در بیمه عمر خسارتی وجود ندارد که بتوان سهمی از آن را بر عهده بیمهگذار گذاشت.

بیمه حوادث
در بیمه های حوادث، که خسارات مربوط به نقص عضو و یا از کارافتادگی پرداخت میشود، قرار دادن مبلغی به عنوان فرانشیز معمول نیست و به ندرت در قراردادهای بیمه دیده میشود؛ اما از نظر فنی صنعت بیمه غیر منطقی نیست.

در بیمه حوادث برای هزینه های معالجه و درمان که جزو تعهدات اضافی است نیز دریافت فرانشیز متداول نیست.

بیمه درمان تکمیلی
وجود فرانشیز در بیمه های درمان تکمیلی کاملا متعارف و متداول است. در تمام طرحهای بیمه درمان مخصوصا برای هزینههای دارو و ویزیت پزشک فرانشیز وجود دارد.

از آنجایی که افراد مختلف روحیات متفاوتی دارند و هر فرد در مواجهه با علائم بیماری برخورد متفاوتی نشان میدهد وجود فِرانشیز میتواند از مراجعات غیرضروری افراد به مراکز درمانی جلوگیری کند؛ زیرا برخی از افراد بلافاصله پس از رویت علائم بیماری اقدام به مراجعه به چندین پزشک و انجام آزمایشات پی در پی مینمایند. اما برخی دیگر ممکن است به این شکل برخورد نکنند، بنابراین وجود فِرانشیز امری ضروری است.

در گروههای بیشتر از ۵۰۰۰ نفر و یا گروههایی که زیر مجموعه تعاونیها هستند با توافق طرفین بیمه میتوان فِرانشیز بیمه درمان را حذف نمود اما به همان میزان به حق بیمه اضافه میشود.